Als we denken aan de aarde waarop we lopen denken we meestal aan zand. Waar geen asfalt is, waar geen tegels, vloerbekleding, beton of klinkers zijn, is er vaak zand waar onze voeten op rusten. Zand is een eenvoudig maar krachtig symbool voor onze moeder aarde.

Zand is er overal op aarde , het zijn hele kleine stukjes steen, maar hoe het zand eruit ziet en welke soorten gesteenten het bevat, hangt van de plek af waar je het zand opraapt.

Zand kan je ook aarde noemen, en net als lucht, is die aarde waarop wij met onze voeten staan, voor mensen essentieel. Aarde om op te lopen en lucht om te ademen, zijn twee dingen van vitaal belang. Indianen noemen de aarde dan ook hun moeder en de lucht hun vader.

Elk mensenkind dat geboren wordt, ademt lucht. Elk mensenkind dat geboren wordt, loopt op de aarde. En elk mensenkind dat niet loopt rust, staat, zit, springt, danst, ligt op de aarde.

Aarde is niet alleen zand, aarde is ook onze planeet, onze moeder… We mengen het zand dat iedereen heeft meegebracht van al die mooie plekjes overal ter wereld en maken zo wereldzand, zand waarin vele mooie, koude, warme, droge, natte, vruchtbare, dorre… plekjes op aarde in elkaar overlopen en alle grenzen wegvallen.